نامه بیست و سوم نهج‌البلاغه مربوط به وصیت امیرالمؤمنین (ع) در لحظه‌های شهادت در ماه رمضان سال ۴۰ هجری است.

نامه بیستم نهج‌البلاغه مربوط به نامه امیرالمؤمنین (ع) به زیاد بن ابیه جانشین عبدالله بن عباس، فرماندار آن حضرت در بصره است.  

نامه نوزدهم نهج‌البلاغه مربوط به نامه به یکی از فرمانداران به نام عمر بن ابی سلمه ارحبی است که در فارس ایران حکومت می‌کرد.

نامه هجدهم نهج‌البلاغه مربوط به نامه به فرماندار بصره عبداللّه بن عباس در سال ۳۶ هجرى پس از جنگ جمل است.

نامه شانزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به هنگام آغاز جنگ در سال ۳۷ هجری در میدان صفّین است.

نامه پانزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دعای امام در میدان جنگ است.

نامه چهاردهم نهج‌البلاغه مربوط به دستور امام پیش از رویارویی با دشمن در صفّین است.

نامه سیزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به دو تن از امیران لشکر، زیاد بن نضر و شریح بن هانی است.

نامه دوازدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل نظامی، به معقل بن قیس ریاحی که با سه هزار سرباز به‌عنوان پیشاهنگان سپاه امام به‌سوی شام حرکت کردند، بود.

نامه یازدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به لشکری است که آن را به فرماندهی زیاد بن نضر حارثی، و شریح بن هانی به‌سوی شام و معاویه فرستاد.