نامه شانزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به هنگام آغاز جنگ در سال ۳۷ هجری در میدان صفّین است.

نامه پانزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دعای امام در میدان جنگ است.

نامه چهاردهم نهج‌البلاغه مربوط به دستور امام پیش از رویارویی با دشمن در صفّین است.

نامه سیزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به دو تن از امیران لشکر، زیاد بن نضر و شریح بن هانی است.

نامه دوازدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل نظامی، به معقل بن قیس ریاحی که با سه هزار سرباز به‌عنوان پیشاهنگان سپاه امام به‌سوی شام حرکت کردند، بود.

نامه یازدهم نهج‌البلاغه مربوط به دستورالعمل امام به لشکری است که آن را به فرماندهی زیاد بن نضر حارثی، و شریح بن هانی به‌سوی شام و معاویه فرستاد.

نامه دهم نهج‌البلاغه مربوط به نامه دیگری به معاویه در سرزمین صفّین در سال ۳۶ هجری پیش از آغاز نبرد است.

نامه هشتم نهج‌البلاغه مربوط به نامه به جریر بن عبدالله بجلی، فرستاده امام به‌سوی معاویه در سال ۳۶ هجری است.

نامه هفتم نهج‌البلاغه مربوط به یکی از پاسخ‌های امام در اواخر جنگ صفین در سال ۳۸ هجری به نامه معاویه است.

نامه ششم نهج‌البلاغه؛ نامه امام علیه‌السلام به معاویه است که پس از جنگ جمل در سال ۳۶ هجری، توسّط جریر بن عبدالله فرستاده شد.