نامه چهل و نهم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه دیگری به معاویه و هشدار نسبت به دنیاپرستی است.

نامه چهل و هشتم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به معاویه در ماه صفر سال ۳۸ هجری در صفّین است.

نامه چهل و چهارم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به زیاد بن أبیه در سال ۳۹ هجری است که امام با خبر شد، معاویه نامه‌ای به او نوشته، و به بهانه اینکه زیاد برادر معاویه است می‌خواهد او را فریب دهد.

نامه چهل و دوم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به عمر بن ابی سلمه مخزومی فرماندار بحرین، پس از نصب نعمان بن عجلان زرقی در سال ۳۶ هجری است.

نامه چهلم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به یکی از فرمانداران در سال ۴۰ هجری است.

نامه سی و هشتم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به مردم مصر در سال ۳۸ هجری است که بعد از انتخاب مالک اشتر به فرمانداری نوشته شده است.

نامه سی و هفتم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه به معاویه در سال ۳۶ هجری پیش از آغاز نبرد صفّین است.

نامه سی و ششم نهج‌البلاغه، مربوط به نامه امیرالمؤمنین (ع) به برادرش عقیل نسبت به کوچ دادن لشکر به‌سوی دشمن است که در سال ۳۹ هجری نوشته شده است.

نامه سی و چهارم نهج‌البلاغه، مربوط به عزل محمد بن ابی‌بکر در سال ۳۸ هجری و نصب مالک‌اشتر به فرمانداری مصر است که برای دلجویی از محمّد بن ابی‌بکر نوشته شده است.

نامه سی و سوم نهج‌البلاغه، مربوط به هشدار نسبت به تبلیغات دروغین یاران معاویه در مراسم حج است.